Шынболат Узакбай - Жарык

Өзімді танып тұр әнім,
Өнерге қарық қыламын.
Төбеміз көкке жеткенде,
Жұлдыздай жанып тұрамын.

Мөлдіреп түннің де лебі,
Жеңемін. Білдің бе мені.
Жарқ еткім келмейді менің,
Жарқырап тұрғым келеді.

Сүйреші ел арысыңды алға,
Сыймайды барысың торға.
Найзадай түйреп өтемін,
Найзағай намысым барда.

Көп адам өстің бе дейді,
Бақ суын кештің бе дейді.
Көңілден көшкім келмейді,
Жанған соң, өшкім келмейді